Miejsce w ChPL

ChPL Abseamed

ChPL Abseamed [2013.07.17]

4. SZCZEGÓŁOWE DANE KLINICZNE
4.2. Dawkowanie i sposób podawania

Należy unikać wzrostu stężenia hemoglobiny o więcej niż 2 g/dl (1,25 mmol/l) na cztery tygodnie. Jeśli to nastąpi, należy odpowiednio dostosować dawkę w sposób opisany poniżej. Ze względu na różnice osobnicze czasami można obserwować stężenia hemoglobiny u poszczególnych pacjentów powyżej i poniżej pożądanego poziomu. Zmienności w stężeniu hemoglobiny należy przeciwdziałać poprzez dostosowywanie dawki z uwzględnieniem docelowego zakresu stężenia hemoglobiny od 10 g/dl (6,2 mmol/l) do 12 g/dl (7,5 mmol/l). U dzieci i młodzieży zalecany docelowy zakres stężenia hemoglobiny wynosi pomiędzy 9,5 i 11 g/dl (5,9-6,8 mmol/l).

4. SZCZEGÓŁOWE DANE KLINICZNE
4.2. Dawkowanie i sposób podawania

Pacjenci dorośli z niewydolnością nerek niewymagający jeszcze leczenia dializą:

Faza podtrzymująca:

Dawka podtrzymująca od 17 do 33 j.m./kg 3 razy w tygodniu drogą

dożylną.

Dawka maksymalna nie powinna przekraczać 200 j .m./kg 3 razy w tygodniu.

Wydłużone odstępy w dawkowaniu mogą

wymagać zwiększenia dawki.

Dawkowanie maksymalne nie powinno przekraczać 150 j.m./kg 3 razy w tygodniu.

4. SZCZEGÓŁOWE DANE KLINICZNE
4.2. Dawkowanie i sposób podawania

Pacjenci dorośli przygotowywani do zabiegu chirurgicznego w programie autologicznego przetoczenia krwi:

Stosując ten schemat udało się pobrać > 4 jednostki krwi od 81% pacjentów leczonych epoetyną alfa w porównaniu z 37% pacjentów, u których stosowano placebo. Terapia epoetyną alfa zmniejszała ryzyko konieczności podania krwi homologicznej o 50% w porównaniu z pacjentami nieotrzymującymi epoetyny alfa.

4. SZCZEGÓŁOWE DANE KLINICZNE

4.3. Przeciwwskazania

Zastosowanie epoetyny alfa we wskazaniu "uzyskanie większej ilości krwi autologicznej" jest przeciwwskazane u pacjentów z zawałem mięśnia sercowego lub udarem mózgu w miesiącu poprzedzającym leczenie, niestabilną dusznicą bolesną, zwiększonym ryzykiem zakrzepicy żył głębokich, takim jak żylna choroba zakrzepowo- zatorowa w wywiadzie.

U pacjentów leczonych epoetyną alfa należy przestrzegać wszystkich przeciwwskazań dotyczących pacjentów uczestniczących w procedurach przedoperacyjnych autologicznych przetoczeń krwi.

4. SZCZEGÓŁOWE DANE KLINICZNE

4.4. Specjalne ostrzeżenia i środki ostrożności dotyczące stosowania

Podczas leczenia epoetyną alfa może wystąpić zależne od dawki umiarkowane zwiększenie liczby płytek krwi, utrzymujące się w prawidłowym zakresie. Zjawisko to ulega zmniejszeniu w trakcie dłuższego leczenia.

Podczas leczenia epoetyną alfa może wystąpić zależne od dawki umiarkowane zwiększenie liczby płytek krwi, utrzymujące się w prawidłowym zakresie. Zjawisko to zmniejsza się w trakcie dalszego leczenia. Ponadto zgłaszano trombocytozę powyżej prawidłowego zakresu.

4. SZCZEGÓŁOWE DANE KLINICZNE

4.4. Specjalne ostrzeżenia i środki ostrożności dotyczące stosowania

Bardzo rzadko u pacjentów leczonych epoetyną alfa obserwowano rozwój lub nasilenie porfirii. Epoetynę alfa należy stosować z zachowaniem ostrożności u pacjentów z porfirią.

W celu poprawy możliwości identyfikacji czynników stymulujących erytropoezę (ang. erythropoiesis-stimulating agents, ESA) nazwę podawanego ESA należy wyraźnie zanotować (lub określić) w aktach pacjenta.

Przestawianie pacjentów z jednego leku z grupy ESA na inny należy wykonywać wyłącznie pod właściwym nadzorem.

4. SZCZEGÓŁOWE DANE KLINICZNE

4.4. Specjalne ostrzeżenia i środki ostrożności dotyczące stosowania

Wybiórcza aplazja czerwonokrwinkowa (PRCA)

PRCA zależna od przeciwciał była bardzo rzadko opisywana po leczeniu erytropoetyną podawaną podskórnie przez miesiące lub lata.

PRCA zależna od przeciwciał była opisywana po leczeniu erytropoetyną podawaną podskórnie przez miesiące lub lata, głównie u pacjentów z przewlekłą niewydolnością nerek. Zgłaszano również przypadki u pacjentów z wirusowym zapaleniem wątroby typu C leczonych interferonem i rybawiryną podczas równoczesnego stosowania epoetyn. Produkt Abseamed nie jest dopuszczony do leczenia niedokrwistości związanej z wirusowym zapaleniem wątroby typu C.

4. SZCZEGÓŁOWE DANE KLINICZNE

4.4. Specjalne ostrzeżenia i środki ostrożności dotyczące stosowania

Wybiórcza aplazja czerwonokrwinkowa (PRCA)

Jeśli skorygowana liczba retikulocytów (tj. wskaźnik retikulocytów) jest mała (< 20 000/mm³ lub < 20 000/mikrolitr, lub < 0,5%), liczba płytek i liczba leukocytów jest prawidłowa, i jeśli nie znaleziono innych przyczyn utraty skuteczności leku, należy oznaczyć przeciwciała przeciwko erytropoetynie oraz rozważyć wykonanie badania szpiku kostnego pod kątem PRCA.

W przypadku podejrzenia PRCA zależnej od przeciwciał przeciwko erytropoetynie należy natychmiast przerwać leczenie produktem Abseamed. Nie należy rozpoczynać żadnego innego leczenia erytropoetycznego ze względu na ryzyko reakcji krzyżowej. Jeśli jest to wskazane, u pacjentów można zastosować odpowiednie leczenie, takie jak przetoczenia krwi.

4. SZCZEGÓŁOWE DANE KLINICZNE

4.4. Specjalne ostrzeżenia i środki ostrożności dotyczące stosowania

Wybiórcza aplazja czerwonokrwinkowa (PRCA) 

Należy również rozważyć wykonanie badania szpiku kostnego celem rozpoznania PRCA.

Nie należy rozpoczynać innego leczenia ESA ze względu na ryzyko reakcji krzyżowej.

4. SZCZEGÓŁOWE DANE KLINICZNE

4.4. Specjalne ostrzeżenia i środki ostrożności dotyczące stosowania

Wybiórcza aplazja czerwonokrwinkowa (PRCA)

Zgłaszano przypadki u pacjentów z wirusowym zapaleniem wątroby typu C z interferonem i rybawiryną podczas równoczesnego stosowania epoetyn. Epoetyny nie są dopuszczone do leczenia niedokrwistości związanej z wirusowym zapaleniem wątroby typu C.

4. SZCZEGÓŁOWE DANE KLINICZNE

4.4. Specjalne ostrzeżenia i środki ostrożności dotyczące stosowania

Leczenie niedokrwistości objawowej u osób dorosłych oraz dzieci i młodzieży z przewlekłą niewydolnością nerek

Stężenie hemoglobiny

W badaniach klinicznych obserwowano zwiększone ryzyko śmierci i poważnych zdarzeń sercowo-naczyniowych w przypadku podawania czynników stymulujących erytropoezę (ang. erythropoiesis stimulating agent, ESA) w celu osiągnięcia stężenia hemoglobiny powyżej 12 g/dl (7,5 mmol/l).

W badaniach klinicznych obserwowano zwiększone ryzyko zgonu, ciężkich zdarzeń sercowo-naczyniowych lub naczyniowo-mózgowych, w tym udaru mózgu, gdy ESA podawano w celu uzyskania docelowego stężenia hemoglobiny powyżej 12 g/dl (7,5 mmol/l).

4. SZCZEGÓŁOWE DANE KLINICZNE

4.4. Specjalne ostrzeżenia i środki ostrożności dotyczące stosowania

U niektórych pacjentów z bardziej wydłużonymi odstępami w dawkowaniu epoetyny alfa (powyżej jednego tygodnia) odpowiednie stężenia hemoglobiny mogą nie być podtrzymane (patrz punkt 5.1). Pacjenci ci mogą wymagać zwiększenia dawki epoetyny alfa. Należy regularnie kontrolować stężenia hemoglobiny.

4. SZCZEGÓŁOWE DANE KLINICZNE

4.4. Specjalne ostrzeżenia i środki ostrożności dotyczące stosowania

W pojedynczych przypadkach obserwowano hiperkaliemię. Wyrównywanie niedokrwistości może prowadzić do zwiększenia łaknienia oraz spożycia potasu i białka. W celu utrzymania stężenia mocznika, kreatyniny i potasu w pożądanym zakresie, konieczne może być okresowe dostosowanie terminów dializoterapii. U pacjentów z przewlekłą niewydolnością nerek należy monitorować stężenia elektrolitów w surowicy. W przypadku stwierdzenia zwiększonego (lub rosnącego) stężenia potasu w surowicy należy rozważyć przerwanie stosowania epoetyny alfa do czasu wyrównania hiperkaliemii.

W pojedynczych przypadkach obserwowano hiperkaliemię, chociaż nie ustalono związku przyczynowego. U pacjentów z przewlekłą niewydolnością nerek należy monitorować stężenie elektrolitów w surowicy. W przypadku stwierdzenia zwiększonego lub rosnącego stężenia potasu w surowicy, oprócz właściwego leczenia hiperkaliemii należy rozważyć przerwanie stosowania epoetyny alfa do czasu wyrównania stężenia potasu w surowicy.

4. SZCZEGÓŁOWE DANE KLINICZNE

4.4. Specjalne ostrzeżenia i środki ostrożności dotyczące stosowania

W kontrolowanych badaniach klinicznych zastosowanie epoetyny alfa i innych ESA wykazało:

zmniejszona kontrola w okolicy umiejscowienia u pacjentów z zaawansowanym rakiem w obrębie głowy i szyi poddawanych radioterapii w przypadku podawania do osiągnięcia stężenia hemoglobiny powyżej 14 g/dl (8,7 mmol/l),

zmniejszoną kontrolę lokoregionalną u poddawanych radioterapii pacjentów z zaawansowanym rakiem głowy i szyi, gdy ESA podawano w celu uzyskania docelowego stężenia hemoglobiny powyżej 14 g/dl (8,7 mmol/l),

4. SZCZEGÓŁOWE DANE KLINICZNE

4.4. Specjalne ostrzeżenia i środki ostrożności dotyczące stosowania

W kontrolowanych badaniach klinicznych zastosowanie epoetyny alfa i innych ESA wykazało:

skrócony całkowity czas przeżycia i zwiększony odsetek zgonów związanych z progresją choroby po 4 miesiącach u pacjentów z przerzutowym rakiem piersi otrzymujących chemioterapię w przypadku podawania do osiągnięcia stężenia hemoglobiny 12-14 g/dl (7,5-8,7 mmol/l),

skrócony całkowity czas przeżycia i zwiększony odsetek zgonów związanych z progresją choroby po 4 miesiącach u pacjentów z przerzutowym rakiem piersi otrzymujących chemioterapię, gdy ESA podawano w celu uzyskania docelowego stężenia hemoglobiny 12-14 g/dl (7,5-8,7 mmol/l),

4. SZCZEGÓŁOWE DANE KLINICZNE

4.4. Specjalne ostrzeżenia i środki ostrożności dotyczące stosowania

W kontrolowanych badaniach klinicznych zastosowanie epoetyny alfa i innych ESA wykazało:

zwiększone ryzyko śmierci w przypadku podawania do osiągnięcia stężenia hemoglobiny 12 g/dl (7,5 mmol/l) u pacjentów z aktywną chorobą złośliwą, którzy nie otrzymują ani chemioterapii, ani nie są poddawani radioterapii. Czynniki stymulujące erytropoezę nie są zalecane do stosowania w tej grupie pacjentów.

zwiększone ryzyko zgonu w przypadku podawania ESA w celu uzyskania docelowego stężenia hemoglobiny 12 g/dl (7,5 mmol/l) u pacjentów z czynną chorobą złośliwą, którzy nie otrzymują ani chemioterapii, ani nie są poddawani radioterapii. Czynniki stymulujące erytropoezę nie są zalecane do stosowania w tej grupie pacjentów.

4. SZCZEGÓŁOWE DANE KLINICZNE

4.6. Wpływ na płodność, ciążę i laktację

Karmienie piersią

Nie wiadomo, czy epoetyna alfa przenika do mleka ludzkiego.

Epoetynę alfa należy stosować z zachowaniem ostrożności u kobiet karmiących piersią. Należy podjąć decyzję, czy kontynuować/przerwać karmienie piersią lub czy kontynuować/przerwać podawanie epoetyny alfa, biorąc pod uwagę korzyści z karmienia piersią dla dziecka i korzyści z leczenia epoetyną alfa dla matki.

Nie zaleca się stosowania epoetyny alfa u kobiet karmiących piersią zakwalifikowanych do programu autologicznego przetoczenia krwi.

4. SZCZEGÓŁOWE DANE KLINICZNE

4.8. Działania niepożądane

Tabelaryczna lista działań niepożądanych

Zaburzenia układu

Nerwowego

Często

Udar mózgu

4. SZCZEGÓŁOWE DANE KLINICZNE

4.8. Działania niepożądane

Zgłaszanie podejrzewanych działań niepożądanych

Po dopuszczeniu produktu leczniczego do obrotu istotne jest zgłaszanie podejrzewanych działań niepożądanych. Umożliwia to nieprzerwane monitorowanie stosunku korzyści do ryzyka stosowania produktu leczniczego. Osoby należące do fachowego personelu medycznego powinny zgłaszać wszelkie podejrzewane działania niepożądane za pośrednictwem krajowego systemu zgłaszania wymienionego w załączniku V.

5. WŁAŚCIWOŚCI FARMAKOLOGICZNE

5.1. Właściwości farmakodynamiczne

Abseamed jest produktem leczniczym biopodobnym. Szczegółowe informacje są dostępne na stronie internetowej Europejskiej Agencji Leków http://www.ema.europa.eu.

5. WŁAŚCIWOŚCI FARMAKOLOGICZNE

5.1. Właściwości farmakodynamiczne

Przeprowadzono również przegląd systematyczny z udziałem ponad 9000 pacjentów chorych na raka uczestniczących w 57 badaniach klinicznych. Metaanaliza danych dotyczących całkowitego czasu przeżycia wykazała estymację punktową współczynnika ryzyka 1,08 na korzyść kontroli (95% CI: 0,99, 1,18; 42 badania i 8167 pacjentów). U pacjentów leczonych rekombinowaną ludzką erytropoetyną było obserwowane zwiększone względne ryzyko zdarzeń zakrzepowo-zatorowych (RR 1,67, 95% CI: 1,35, 2,06, 35 badań i 6769 pacjentów). Istnieje podwyższone ryzyko wystąpienia zdarzeń zakrzepowo-zatorowych u pacjentów z nowotworem leczonych rekombinowaną ludzką erytropoetyną oraz nie można wykluczyć negatywnego wpływu na całkowity czas przeżycia. Niejasne jest, w jakim stopniu wyniki te dotyczą podawania rekombinowanej ludzkiej erytropoetyny pacjentom chorym na raka, leczonych chemioterapią do osiągnięcia stężenia hemoglobiny poniżej 13 g/dl, ponieważ mała liczba pacjentów o takiej charakterystyce była włączona w omawiane dane.

5. WŁAŚCIWOŚCI FARMAKOLOGICZNE

5.1. Właściwości farmakodynamiczne

W randomizowanym, kontrolowanym placebo badaniu z podwójnie ślepą próbą, 4038 niepoddawanych dializie pacjentów z przewlekłą niewydolnością nerek i cukrzycą typu 2 oraz ze stężeniem hemoglobiny < 11 g/dl otrzymywało darbopoetynę alfa w celu osiągnięcia docelowego stężenia hemoglobiny 13 g/dl lub placebo (patrz punkt 4.4). W tym badaniu nie osiągnięto żadnego z pierwszorzędowych celów, którymi było wykazanie zmniejszenia ryzyka zgonów ze wszystkich przyczyn, chorobowości sercowo-naczyniowej lub schyłkowej choroby nerek (ESRD, ang. End Stage Renal Disease). Analiza pojedynczych składowych złożonych punktów końcowych wykazała następujące wartości współczynnika ryzyka (HR, ang. HazardRatio) (95% CI): zgon 1,05 (od 0,92 do 1,21), udar mózgu 1,92 (od 1,38 do 2,68), zastoinowa niewydolność serca (CHF, ang. Congestive Heart Failure) 0,89 (od 0,74 do 1,08), zawał serca (MI. ang. Miocardial Infarction) 0,96 (od 0,75 do 1,23), hospitalizacja z powodu niedokrwienia mięśnia serca 0,84 (od 0,55 do 1,27), schyłkowa choroba nerek (ESRD) 1,02 (od 0,87 do 1,18).

5. WŁAŚCIWOŚCI FARMAKOLOGICZNE

5.2. Właściwości farmakokinetyczne

Wchłanianie

Biodostępność epoetyny alfa po podaniu podskórnym jest znacznie mniejsza niż po podaniu dożylnym: około 20%.

6. DANE FARMACEUTYCZNE

6.6. Specjalne środki ostrożności dotyczące usuwania i przygotowania produktu leczniczego do
stosowania

Stosowanie ampułko-strzykawki z osłoną zabezpieczającą igłę

Osłona zabezpieczająca zakrywa igłę po wykonaniu wstrzyknięcia, co zapobiega ukłuciu igłą. Nie ma to wpływu na normalne działanie strzykawki. Powoli i równomiernie naciskać tłok, aż do podania całej dawki i braku możliwości dalszego wciśnięcia tłoka. Nadal naciskając tłok strzykawki wyjąć igłę z ciała pacjenta. Osłona zabezpieczająca zakrywa igłę po zwolnieniu tłoka.